در حالی که کنگره آمریکا در واشنگتن، دی.سی.، تشکیل جلسه می دهد، هیئت های مقننه در مراکز هر یک از 50 ایالت تشکیل می شوند تا مسائل ایالتی رابه بحث بگذارند و قوانینی اتخاذ کنند که برای شهروندان در محدوده زندگی شان قابل اجراست. همانند کنگره، 49 ایالت دیگر هم دارای قوه مقننه ای متشکل از دو مجلس هستند، که عمدتا از اعضای دو حزب سیاسی اصلی، یعنی جمهوری خواه و دموکرات تشکیل می شوند. تنها ایالت نبراسکا قوه مقننه ای دارای یک مجلس دارد، و تمامی اعضای آن رسما به “مستقل ها” معروف اند.
در مجموع، 7 382 آمریکایی در قوای مقننه ایالتی مشغول به خدمت هستند، که توسط همشهری های خود برای مدتی که در قوانین اساسی ایالتی مشخص شده است، انتخاب شده اند. بر اساس کنفرانس ملی قوای مقننه ایالتی(NCSL)، میانگین سن حقوقدانان ایالتی 56 سال است، که 61 در صد آن ها بین 30 تا 60 ساله هستند؛ و در سطح ملی 6/22در صد از این افراد را زنان تشکیل می دهند.
تا دهه 1960، قوای مقننه ایالتی معمولا یک سال در میان و برای چند روزی تشکیل جلسه می دادند. به اعضای هیئت مقننه مبلغ نا چیزی پرداخت می شد و از کارکنان حمایت چندانی نمی شد. در حالی که امروزه، 45 ایالت جلسات را به صورت سالانه برگزار می کنند، و بسیاری از آنان دستمزدها را افزایش داده و برحمایت شغلی نیز افزوده اند. با این حال، مدت زمانی که شخص قانون گذار برای ایفای شغل خود بدان نیاز دارد به طور قابل ملاحظه ای از ایالتی به ایالت دیگر متفاوت است.
به طور کلی، برای مثال در ایالت های صنعتی مانند کالیفرنیا، میشیگان، نیو یورک، و پنسیلوانیا، قانون گذار دولتی بودن به منزله داشتن کار تمام وقت است. در ایالت های کوچک تر یا آنهایی که جمعیت کمتری دارند مانند مونتانا، نیو همپشایر، داکوتای شمالی، داکوتای جنوبی، یوتا و وایومینگ، قانون گذار ایالتی 50 در صد از وقت خود را برای این کار می گذارد. 40 ایالت دیگر مابین این دو گروه قرار دارند.
دستمزد قانون گذاران منعکس کننده نیازهای شغلی آنها است. در جایی که کار بیشتر باشد، به قانون گذاران به حد کفایت پرداخت می شود تا دیگر نیازی به در آمد دیگری نداشته باشند. در انتهای دیگر این طیف، قانون گذاران دستمزد اندکی در یافت می کنند و همچنان به گذراندن اوقات خود در مشاغلی در بخش خصوصی مشغول اند تا از این طریق زندگی راحتی برای خود فراهم کنند. بنا به گزارش NCS “تمرکز قانون گذارانی که در حال انجام وظیفه در سال های کسب در آمد خود هستند، در ایالت هایی که قانون گذار را به صورت تمام وقت و با دستمزدی بالا تر استخدام می کنند، بیشتر است. قانون گذارانی که به طور نیمه وقت کار می کنند و دستمزد کمتری دارند اکثرا از جوان ها و یا افراد باز نشسته هستند.”
حدود قوه مقننه ایالتی و یا میزان دستمزد اعضای آن هر چه باشد، اهمیت کار آنان را نمی تواند تحت الشعاع قرار دهد. نانسی پلوسی رئیس مجلس نمایندگان آمریکا خطاب به گروهی از قانون گذاران ایالتی که در جلسه ای در واشنگتن حضور داشتند گفت، “ایالت ها برای بسیاری از طرح ها حکم آزمایشگاه را دارند. برخی از اموری که ما [در کنگره] به اجرای آن اطمینان کامل داریم همان مواردی هستند که در سطح ایالتی اجرا شده اند.”